BELANGRIJKE WETENSWAARDIGHEDEN OVER HET METAAL TITAAN

Het anodiseren van titaan.
Het anodiseren van titaan is praktisch gezien ook goed mogelijk. In tegenstelling tot wat vaak wordt aangenomen, bewerkt het verdikken van de titaanoxidehuid door anodiseren nauwelijks een verbetering van de corrosiebestendigheid en de slijteigenschappen. Wel geeft een geanodiseerd oppervlak een grotere weerstand tegen de diffusie van zuurstof bij verhoogde temperatuur. Ook de diffusie van waterstof wordt hierdoor tegengewerkt. Het elektrolyt dat veelal hiervoor gebruikt wordt is 80% fosforzuur + 10% zwavelzuur en 10% water. Na een behandeling van circa tien minuten is er reeds een behoorlijke verdikking van een goed samenhangende oxidehuid verkregen.  Ook kan met deze methode, gecombineerd met een droog smeermiddel, de drang tot het invreten van schroefdraden aanmerkelijk worden verlaagd. Voor stijgbuizen, die o.a. toegepast zijn in de Noorse offshore, zijn met succes bouten van Ti-grade 5 gebruikt die voorzien waren van een epoxycoating op basis van molybdeensulfide teneinde dit invreten te voorkomen.

Deze coating is aangebracht op een oppervlak dat eerst behandeld werd door shotpeening gevolgd door anodiseren. Naast deze technieken zijn er meerdere varianten met hun specifieke eigenschappen, zoals alkalische anodiseerprocessen die vaak nog een dikkere oxidehuid oplevert. Dergelijke processen worden gebruikt voor titaan componenten die nodig zijn voor ruimtevaart expedities van de NASA.  Een bijzondere bijkomstigheid is dat een dikkere oxidehuid een andere brekingsindex geeft van het invallende licht, waardoor alle kleuren van de regenboog kunnen ontstaan. Dit staat ook bekend als prismawerking. Van deze eigenschap maken vooral kunstenaars en de edelsmeden dankbaar gebruik. Voor deze doelen wordt veelal gebruik gemaakt van een elektrolyt, die bestaat uit een oplossing van 3 - 5% natriumtrifosfaat in gedestilleerd water. De kleuren die op het titaan ontstaan, zijn afhankelijk van de samenstelling van het elektrolyt, de temperatuur en het voltage. Heel soms wordt het anodiseren ook gebruikt om ijzercontaminaties te verwijderen die op het oppervlak onverhoopt kunnen voorkomen. Dit kan beschouwd worden als de laatste handeling om titaanapparatuur in optimale conditie af te leveren. Het zal overigens wel duidelijk zijn dat dit dan een alternatief is voor beitsen.