BELANGRIJKE WETENSWAARDIGHEDEN OVER HET METAAL ALUMINIUM

Voor toepassingen waarvoor een grotere sterkte vereist is, moet het daarom eerst worden gelegeerd. Legeren is het toevoegen van elementen in vloeibare conditie, waardoor bestaande eigenschappen worden verbeterd of nieuwe eigenschappen worden gecreëerd. Het is natuurlijk zeer wenselijk indien dat op een zodanige manier kan gebeuren dat gunstige eigenschappen behouden blijven. Hierbij kan gedacht worden aan bijvoorbeeld de weerstand tegen corrosie, de geringe elektrische weerstand en de goede vervormbaarheid. Door de aanwezigheid van opgeloste atomen van een ander soort, wordt het moederrooster plaatselijk vervormd. Dat is vooral het geval wanneer deze atomen een plaats hebben gevonden tussen de atomen van het moederrooster in. Dat betekent dus dat deze ‘vreemde’ atomen interstitieel zijn opgelost. Hiermee kan bijvoorbeeld de verhoging van de elasticiteitsgrens en de hardheid worden verklaard. De meeste aluminiumlegeringen danken hun sterkte dan ook in de eerste plaats aan zo’n oplossingsharding, maar daarnaast vaak ook aan een goed gekozen warmtebehandeling zoals de precipitatieharding. Een voorbeeld hiervan is duraluminium (AA2024) dat gelegeerd is met koper (3,8-4,9%), mangaan (0,3-0,9%) en magnesium (1,2-1,8%). Na de precipitatieharding is de rekgrens en de hardheid circa vier keer zo hoog dan die van ongelegeerd aluminium. Ook allerlei andere eigenschappen van aluminium kunnen worden beïnvloed door een gerichte toevoeging van legeringselementen. Het kubisch vlakken gecentreerde rooster kan echter hiervan maar enkele procenten opnemen in de structuur van de mengkristallen. Maar daardoor wordt wel het gewenste effect op de mechanische sterkte bereikt, zonder dat de vervormbaarheid noemenswaardig wordt aangetast. Bij toenemende hoeveelheden van bepaalde legeringselementen, vormt het aluminium met het deel van deze elementen intermetallische verbindingen. Dit betreffen de elementen die niet meer in het moederrooster opgelost kunnen worden.